Ieder kind moet kunnen opgroeien in een veilige omgeving en een kans krijgen zich emotioneel, intellectueel en sociaal te kunnen ontwikkelen.
Oók kinderen van gedetineerde ouders.
Zij zijn extra kwetsbaar en kunnen risico lopen op het gebied van sociale en emotionele ontwikkeling, armoede en huisvesting.
Humanitas heeft zich het lot van deze kinderen aangetrokken en startte in 2012 het project ‘Wie let er op de kleintjes’.
Gedurende de looptijd van dit project hebben de Universiteit Utrecht en het Verwey-Jonker Instituut onderzoek gedaan naar de mogelijkheden en grenzen van het project.
Met als doel de schrijnende situaties van kinderen van gedetineerde ouders voor het voetlicht te brengen en met alle betrokken partijen op zoek te gaan naar oplossingen.
Het gaat om een kwetsbare groep mensen.
Door de problemen is er een verhoogd risico op schade door psychische- en gedragsproblemen.
Deze groep en hun gezinssysteem is niet altijd zichtbaar. Om maatschappelijke uitval van de kinderen te voorkomen is het van belang dat er een goede afstemming komt en is met hulpverleners en zorginstellingen.
Als ouders in detentie gaan ontstaat er vaak een chaotische situatie.
Wanneer dit niet wordt opgevangen is het niet ondenkbaar dat er schrijnende situaties ontstaan.
Ouders hebben veel last van stress en depressieve klachten en maken zich zorgen om hun kinderen en hoe het met de thuissituatie is.
Wat iemand precies nodig heeft is dan niet altijd meteen duidelijk.
Wat is dan de ondersteuningsbehoefte?
Ouders hebben vooral behoefte dat er iemand naar hen luistert,die betrouwbaar is
Dat er orde wordt geschapen in de chaos en hulp bij het maken van een doel.
Een veilige plek voor hun kinderen vinden.
Belangrijk is met elkaar een band op te bouwen en ondersteunen bij het dagelijkse leven van hun kinderen en straks weer het krijgen van een eigen leven.
Hoe het kind tegen de situatie aan kijkt kan heel anders zijn dan hoe de ouder of de school het ervaart.
Kinderen willen vooral weer kind zijn,vooral op school.
Rechten van het kind blijven het uitgangspunten.
Doorbreken van het geheim
Mensen hangen niet graag hun vuile was buiten.
Het kan ook zijn dat er is nog te veel onduidelijkheid is over de situatie of er is wantrouwen naar anderen door eerdere(negatieve)ervaringen.
“Ja,zeg!Ze zitten daar niet voor hun zweetvoeten.Hadden ze maar niet zo stom moeten zijn”.
Het antwoord is simpel,ondanks wat de ouder ook gedaan heeft,er zijn kinderen bij betrokken.En die worden net zo gestraft.
Kind staat in de kou als moeder de cel in gaat.
Lees hier een praktijkverhaal uit een artikel in Trouw
Het advies is,op tijd beginnen met organiseren van hulp. Op papier lijkt dit goed geregeld,de praktijk is soms weerbarstiger.
Focussen op de praktische en concrete zaken.
Zorg moet geregeld worden.
Ondersteuning heeft als meerwaarde dat er rust komt,een veilig gevoel en het draagt bij aan de verbetering in relatie met hun kinderen.
Er kijkt iemand mee met het signaleren en begeleiden van situaties.
Vandaar uit kan er gewerkt worden aan eigen kracht,het verzamelen van de informatie en het netwerk versterken
